Ocieplenie zbiorników i wykończenie elewacji
Właściwa izolacja bioreaktorów jest kluczowa w utrzymaniu niskich kosztów operacyjnych instalacji. Kluczowy jest tutaj dobór odpowiednich materiałów izolacyjnych i unikanie tworzenia się mostków cieplnych. Dzięki doświadczeniu Silo System w tej dziedzinie jesteśmy w stanie zapewnić bardzo niskie współczynniki utraty ciepła.
Ważnym aspektem dobrej izolacji jest również dobór metody ocieplenia. Ze względu na dokładność wykonania i gwarancję braku mostków termicznych rekomendujemy metodę ocieplania zbiorników po wykonaniu konstrukcji, w przeciwieństwie do stosowanych tańszych metod ocieplania "w szalunku" podczas betonowania.
Izolacja termiczna fermentera W celu zredukowania strat ciepła fermentatory muszą być dodatkowo obudowywane materiałem termoizolacyjnym. Do termoizolacji można stosować materiały, które w zależności od zakresu stosowania (bliskość gruntu itd.) mają wykazywać się dokładnie określonymi właściwościami. Do ochrony przez warunkami pogodowymi materiał izolacyjny okłada się najczęściej blachami trapezowymi.
Ocieplenie montuje się pod płytą denną, na ścianach i na stropie żelbetowym (jeżeli występuje) fermenterów. W uzasadnionych przypadkach ociepla się również zbiorniki wstępne (n.p. zbiorniki na glicerynę) oraz zbiorniki na substancję przefermentowaną.
Wymagane właściwości materiałów izolacyjnych W przypadku izolacji wewnątrz fermentatorów lub pod powierzchnią gruntu wykorzystujemy zamkniętoporowe materiały jak pianka sztywna (np. styrodur), lub, rzadziej, piankę szklaną, które uniemożliwiają przenikanie wilgoci.
Materiały, które mogą być stosowane ponad powierzchnią gruntu to między innymi wełna mineralna, maty z włókna mineralnego, maty z pianki sztywnej, pianka ekstrudowana, styrodur, pianki z tworzyw sztucznych, polistyren i inne, zgodnie z polskimi i europejskimi normami budowlanymi.
Wytrzymałość materiału izolacyjnego w strefie gruntowej musi sprostać całemu obciążeniu wywieranemu przez wypełniony fermenter. Rodzaj materiału dobieramy na etapie projektowym, podczas obliczeń statycznych konstrukcji.
Standardowa grubość izolacji komór fermentacyjnych wynosi 6-15 cm, wyliczone w zależności od sposobu posadowienia zbiorników oraz lokalnych warunków atmosferycznych. Należy pamiętać, iż działanie izolacyjne przy grubości poniżej 6 cm jest znikome.
Sposób montażu izolacji A. Metoda "klasyczna": na gołej konstrukcji ściany po zakończeniu prac i rozszalowaniu konstrukcji.
B. Metoda zintegrowana: włożenie izolacji do szalunku i zintegrowanie izolacji podczas procesu betonowania.
Obydwie metody mają wady i zalety. Pierwsza umożliwia na pewno lepszą kontrolę jakości wykonanych. prac, drugą cechuje głównie ekonomiczność i szybkość montażu.
Blachy trapezowe Najczęściej stosowanym wykończeniem części nadziemnej zbiorników jest blacha trapezowa. Spełnia ona ważne funkcje ochronne, a zarazem, dzięki szerokiej palecie barw, istnieje możliwość dostosowania instalacji do estetyki otoczenia. Nasza oferta obejmuje również wykończenie blachy w obrębie otworów, w górnej i dolnej części ściany.
Ważnym aspektem dobrej izolacji jest również dobór metody ocieplenia. Ze względu na dokładność wykonania i gwarancję braku mostków termicznych rekomendujemy metodę ocieplania zbiorników po wykonaniu konstrukcji, w przeciwieństwie do stosowanych tańszych metod ocieplania "w szalunku" podczas betonowania.
Izolacja termiczna fermentera W celu zredukowania strat ciepła fermentatory muszą być dodatkowo obudowywane materiałem termoizolacyjnym. Do termoizolacji można stosować materiały, które w zależności od zakresu stosowania (bliskość gruntu itd.) mają wykazywać się dokładnie określonymi właściwościami. Do ochrony przez warunkami pogodowymi materiał izolacyjny okłada się najczęściej blachami trapezowymi.
Ocieplenie montuje się pod płytą denną, na ścianach i na stropie żelbetowym (jeżeli występuje) fermenterów. W uzasadnionych przypadkach ociepla się również zbiorniki wstępne (n.p. zbiorniki na glicerynę) oraz zbiorniki na substancję przefermentowaną.
Wymagane właściwości materiałów izolacyjnych W przypadku izolacji wewnątrz fermentatorów lub pod powierzchnią gruntu wykorzystujemy zamkniętoporowe materiały jak pianka sztywna (np. styrodur), lub, rzadziej, piankę szklaną, które uniemożliwiają przenikanie wilgoci.
Materiały, które mogą być stosowane ponad powierzchnią gruntu to między innymi wełna mineralna, maty z włókna mineralnego, maty z pianki sztywnej, pianka ekstrudowana, styrodur, pianki z tworzyw sztucznych, polistyren i inne, zgodnie z polskimi i europejskimi normami budowlanymi.
Wytrzymałość materiału izolacyjnego w strefie gruntowej musi sprostać całemu obciążeniu wywieranemu przez wypełniony fermenter. Rodzaj materiału dobieramy na etapie projektowym, podczas obliczeń statycznych konstrukcji.
Standardowa grubość izolacji komór fermentacyjnych wynosi 6-15 cm, wyliczone w zależności od sposobu posadowienia zbiorników oraz lokalnych warunków atmosferycznych. Należy pamiętać, iż działanie izolacyjne przy grubości poniżej 6 cm jest znikome.
Sposób montażu izolacji A. Metoda "klasyczna": na gołej konstrukcji ściany po zakończeniu prac i rozszalowaniu konstrukcji.
B. Metoda zintegrowana: włożenie izolacji do szalunku i zintegrowanie izolacji podczas procesu betonowania.
Obydwie metody mają wady i zalety. Pierwsza umożliwia na pewno lepszą kontrolę jakości wykonanych. prac, drugą cechuje głównie ekonomiczność i szybkość montażu.
Blachy trapezowe Najczęściej stosowanym wykończeniem części nadziemnej zbiorników jest blacha trapezowa. Spełnia ona ważne funkcje ochronne, a zarazem, dzięki szerokiej palecie barw, istnieje możliwość dostosowania instalacji do estetyki otoczenia. Nasza oferta obejmuje również wykończenie blachy w obrębie otworów, w górnej i dolnej części ściany.